Bir Yüreğin Dünya Halleri

Cam bir fanusun içinde kapana kısılmış duygularım,

Bağırmanın da faydası yok git gide daralıyor nefesim,

Boğazım düğüm düğüm..

Boncuk boncuk kanıyor yüreğim.

Ağzıma kadar öfke doluyum,

Ruhumun duvarlarını yumrukluyorum da sesim çıkmıyor dışarı

Akıntıya karşı kürek çekmekten yoruldu fani bedenim,

Üstüme üstüme geliyor dünya.

Gücümün yetmediğini hissediyorum,

Başım sık sık düşüyor önüme,

 İçimden kocaman bir “OFF” çıkıyor iliklerime kadar hissettiğim.

Çaresizim dünyanın düzeni karşısında.

 Zalimin karşısında kocaman bir HİÇ’im sanki.

Nefes alırken nefessiz kalmak gibi bu çaresizlik.

Hep kötüler mi kazanır?

Kaybetmek hep mi bize düşer?

Susmak edepten derler ama ya edepsiz anlamaz ise

 Suskunluğu zafer kabul ederse

Vazgeçtim bu dünyada hak, adalet ve huzur aramaktan,

Mahşere bıraktım tüm veresiyeleri…

Helal miydi peki hakkım?

…..

Sanmıyorum. Bütün benliğimle utanıyorum bu çağdan.